مهمانی گرفتن عجیب شاهرخ استخری +عکس

دیروز دوستم میگفت: ما همش میایم خونه‌ی شما... تو به زحمت میوفتی... غذا درست میکنی و اینجوری و اونجوری... حرفشو قطع کردم، گفتم اولا که من اصلا ادم تعارفی نیستم... وقتی میگم بیاین قدمتون روی چشمم یعنی واقعا از ته دلم میگم دیوونه  هنوز منو نشناختی؟؟ گفتم من عاشق اینم که شماها بیاین پیشمون و به همه خوش بگذره...من عاشق میزبانی کردنم... عاشق اینم که براتون غذاهای خوشمزه درست کنم... هر وقت میرید و بهم مسیج میدید که وااای دیشب خیلییی خوش گذشت، دستتون درد نکنه و یه عالمه دعاهای خوشگل برامون میکنید، بزرگترین لذت دنیاس برای من... وجود تک تکتون برای ما برکت میاره...

من و شاهرخ از روز اول همیشه میگفتیم هیچی تنهایی حال نمیده... اگه این غذاهه خوشمزس با بقیه هزار برابر خوشمزه‌تر میشه... اگه این منظره قشنگه با بقیه صد برابر قشنگتره...

خیلی ادما با هم فرق میکنن... اصلا هم ربطی به خوبی و بدی ادما نداره... کاملا اسمش تفاوته و قابل احترام  خیلیا با رفت و امد خیلی کم احساس بهتری دارن یا اصلا دوست دارن بیشتر خودشون باشن، بعضیا هم دوست دارن یه سری ادم تو زندگیشون باشن و بمونن برای همیشه و کنارشون باشن... البته که برای همه تنهایی هم لازمه‌هاااا... ولی دست جمعی هم واقعا لذتبخشه و پخش شدن این خوشحالی و تقسیم کردنش انرژیش عجیب غریبه

به نظرم لزوما تعداد ادمای دورو ورمون نشون نمیده که چقدر رفیقای خوبی داریم... فکر کنم موندگاری رفاقتا بیشتر بتونه عمق رفاقتارو نشون بده... چون زمان واقعا خیلی چیزارو مشخص میکنه...

براتون بهترین و بامعرفت‌ترین و بامرام‌ترین رفیقای دنیارو ارزو میکنم

دارید از این رفیقا؟؟؟

من همینجا بگم که خدارو شکر میکنم که بهترین رفیقای دنیارو دارم و چون تعدادشون کم هم نیست نمیتونم دونه دونه اسم ببرم  اما خودشون میدونن که چقدر عزیزن برام  زندگی کنار شماها خیلی قشنگتره