قیمت شکر سر به فلک کشید

غلامحسین بهمنی دبیر انجمن تصفیه کنندگان شکر از افزایش قیمت شکر در بازار خبر داد و گفت: بازرگانی دولتی هر کیلو شکر را با نرخ ۱۱ هزار و ۵۰۰۰ تومان در اختیار صنف و مصرف خانوار قرار می داد، اما هم اکنون با نرخ ۱۲ هزار و ۵۰۰ تا ۱۲ هزار و ۶۰۰ تومان بسته به کارخانه و شهر محل کارخانه توزیع می شود.

او افزود: گرچه عرضه شکر ۱۱ هزار و ۵۰۰ تومانی بازار را متعادل نگه می داشت، اما با عدم عرضه از سوی بازرگانی دولتی قیمت شکر افزایش خواهد داشت.

بهمنی ادامه داد: بازرگانی دولتی به عنوان ذخایر استراتژیک باید ۳۰۰ هزار تن شکر در انبارها داشته باشد تا در صورت بحران قیمت به بازار عرضه کند. دبیر انجمن تصفیه کنندگان شکر با اشاره به اینکه قیمت هر کیلو شکر درب کارخانه به ۱۳ تا ۱۴ هزار تومان می رسد، بیان کرد: براین اساس هر بسته شکر ۹۰۰ گرمی برای مصرف کننده کمتر از ۱۷ هزار تومان نخواهد بود. هر چند طبق رصدها هم اکنون هر کیلو شکر با قیمت ۲۰ هزار تومان هم در بازار توزیع می شود.

او از افزایش جهانی قیمت شکر خبر داد و گفت: قیمت جهانی هر تن شکر خام تحویل بنادر از ۴۵۰ تا ۴۶۰ دلار به ۵۰۰ دلار رسیده است که این موضوع در کنار افزایش ارز نیما و آزادسازی بر قیمت اثر گذار است.

به گفته بهمنی، آمارها نشان می دهد از ابتدای سال تنها کارخانه ورامین اقدام به واردات کرده است و مابقی کارخانه ها به سبب ارزان بودن قیمت شکر داخلی در مقایسه با شکر خارجی، واردات برایشان صرفه اقتصادی نداشته است.

دبیر انجمن تصفیه کنندگان شکر ادامه داد: سال ۹۶ با تولید ۲ میلیون تن شکر به خوداتکایی نسبی رسیدیم که متاسفانه اعمال سیاست های نادرست در زمینه قیمت منجر به شکست این طرح شد.

این مقام مسئول با بیان اینکه به طور متوسط سالیانه ۸۰۰ هزار تن شکر برای تعادل قیمت در بازار وارد می شود، گفت: انجمن تصفیه کنندگان شکر میزان مصرف شکر سالیانه را ۲ میلیون و ۸۰۰ هزار تن و انجمن تولیدکنندگان ۲ میلیون و ۴۰۰ هزار تن اعلام می کند که با این وجود بر سر واردات شکر هم اختلاف نظر وجود دارد.

او با بیان اینکه قیمت شکر داخلی بالاتر از نرخ کنونی است، گفت: امسال مسئله بحران آب جدی است که با واقعی شدن قیمت شکر و چغندر، تولید صرفه اقتصادی ندارد به طوری که بنابر بررسی های صورت گرفته هزینه آب هر کیلو چغندر ۲۵ تا ۳۰ هزار تومان است.

بهمنی در پایان تصریح کرد: علی رغم بحران آب در کشور، بحث خودکفایی شکر مطرح است، در حالی که بی توجهی به هزینه آب منجر به نابودی تولید می شود.