تیپ باشگاه رفتن پردیس احمدیه در این هوای گرم | پز دادن پردیس احمدیه با گوشی آخرین مدلش + عکس

 پردیس احمدیه بازیگر سینما و شبکه نمایش خانگی است که با وجود گذشت ۳۰ سال از زندگی‌اش بسیار جوان‌تر به نظر می‌رسد. پردیس احمدیه متولد 8 تیر 1371 در تهران است پردیس احمدیه حالا علاقمند به ایفای نقش های متفاوت و غیر کلیشه ای است.  تصویری از پردیس احمدیه  و مادرش در فضای مجازی منتشر شد. بیوگرافی پردیس احمدیه ناگفته های زندگی تا شهرت اش را در سایت خبر آزاد می خوانید.

شروع بازیگری پردیس احمدیه

پردیس سال 1385 وقتی 15 سال شده بود اتفاقای با حمید نعمت الله آشنا شد تا اینکه یک سال بعد توسط او به افشین صادقی معرفی شد

به این ترتیب در فیلم این کارگردان اولین تجربه خود را بدست آورد،  البته این فیلم بعد از چهار سال توقیف سال 1389 بروی پرده سینماها رفت

برای بار دوم سال 1390 وقتی 19 ساله بود در فیلم کلاس هنرپیشگی ، نقش نیکی را بازی کرد که همین فیلم او را به بازیگری علاقمند کرد تا این مسیر را ادامه دهد

او برای اولین بار در سال 1392 با سریال یادآوری در کنار در کنار روزبه حصاری ، امیر آقایی و مهران احمدی وارد تلویزیون شد

با فیلم خانه دختر سال 93 دیده شدم اما فیلم لاک قرمز در سال 1394 نقطه عطفی در زندگی هنری ام بود چون نقش اول را داشتم و در جشنواره فجر هم دیده شد

به هیچ عنوان سعی نکردم از سبک بازیگر خاصی استفاده کنم و همیشه خواستم خودم باشم و از خودم پیروی و سبک خودم را پیاده کنم

فعالیت تئاتر خودم را از سال 1392 با نمایش ناتمام به کارگردانی سیما تیرانداز تجربه کردم تا اینکه برای بار دوم سال 94 با نمایش کشتن کفتر چاهی بروی صحنه رفتم

باید بگویم که اتفاقی که در تئاتر می افتد در سینما نمی افتد ، اجرای تئاتر به فیزیک بازیگر کمک می کند

هر بازیگرى جدا از میزان مهارت اش در زمینه بازیگرى ، نماینده نسل خود است آینده بازیگرى شبیه جامعه وقت است و به نوعی متناسب با شرایط آن پیش می رود

من هم تمام تلاش خودم را می کنم تا مماس با موقعیت های اجتماعی دست به انتخاب بزنم و امیدوارم سینما هم در آینده کارکردی اثرگذارتر داشته باشد.

کارهای سینمایی پردیس احمدیه

● مقلد شیطان – 1385

● کلاس هنرپیشگی – 1390

● دلم می ‌خواد – 1392

● تگرگ و آفتاب – 1393

● خانه دختر – 1393

● لاک قرمز – 1394

● خفه گی – 1395

● سرکوب – 1397

● تومان – 1398

● مجبوریم – 1398

● لامینور – 1398

کارهای تلویزیونی پردیس احمدیه

● یادآوری – 1392

تئاترهای پردیس احمدیه

● ناتمام – 1392

● کشتن کفتر چاهی – 1394

مصاحبه جذاب با پردیس احمدیه

بین اولین کار تا دومین حضور سینمایی شما 4 سال فاصله افتاد. چه اتفاقی موجب شد دوباره در سینما بازی کنید؟

پس از بازی در «مقلد شیطان» من دیگر به دنبال بازیگری نبودم و مشغول تحصیل بودم. تا اینکه در سال ۹۰ برای نقش نیکی در »کلاس هنرپیشگی» انتخاب شدم‌. نقش نیکی و فیلم را خیلی دوست داشتم و از این فیلم به بعد بود که به بازیگری علاقمند و در دنیای سینما شناخته شدم.

در طول این سالها کدام نقش را بیشتر دوست داشتید و فکر می کنید در کدام نقش بهتر ظاهر شدید؟

نقش نیکی در «کلاس هنرپیشگی» را خیلی دوست داشتم و دارم. اگر باز هم چنین نقشی به من پیشنهاد شود می پذیرم. البته نقش ستاره در فیلم «خانه دختر» هم نقشی غیر کلیشه ای و متفاوت بود. امسال هم با نقش اکرم در فیلم «لاک قرمز» سیدحاتمی حضور دارم که فکر می کنم نقش بسیار خوبی است و هر بازیگری آرزو دارد چنین نقشی را تجربه کند.

امسال دومین حضور متوالی شما در جشنواره فیلم فجر است. در خصوص فضای کلی جشنواره و نقش آن در سینمای کشور چه نظری دارید؟

تا سال گذشته جشنواره برایم اتفاقی ناراحت کننده بود. برای موفقیت «خانه دختر» امیدوار بودم ، اما در جشنواره از بخش داوری کنار گذاشته شد و فرصت اکران عمومی پیدا نکرد و به همین دلیل سال ۹۳ برایم خوب نبود ، اما در کل جشنواره فیلم فجر اتفاق مهمی در سینمای ماست که تاثیر مستقیم بر جریان اکران سالانه ما دارد و من هم در این دوره با نگاهی مثبت پا در این عرصه گذاشتم.

با توجه به بازی در فیلم «لاک قرمز» نتیجه حضور خود در سی و چهارمین دوره جشنواره فجر را چطور پیش بینی می کنید؟

امسال با« لاک قرمز» فکر می کنم سال خوبی باشد. در بخش نگاه نو هم فیلم های خوبی داریم. هرچند این فیلم به سودای سیمرغ نرفت ، اما شاید این اتفاق به صلاحش بود.

نقشی که در «لاک قرمز» برای شما درنظر گرفته شد چه ویژگی ها و چه تفاوتهایی داشت که شما را ترغیب به پذیرش آن کرد؟

من این نقش را پذیرفتم که خودم را در آن محک بزنم. آقای سیدحاتمی می خواست این نقش باورپذیر ایفا شود و من برای ایفای آن بسیار فیلم و عکس زیادی دیدم و لحن صحبت کردن و راه رفتن و رفتار دختران آن سن و سال را مطالعه و تماشا کردم. من برای ارتباط گرفتن بیشتر با نقشم یک هفته در یک مدرسه رفت و آمد کردم و سر کلاس حضور پیدا کردم. جالب اینجاست که نه همکلاسی ها ، نه معلم و هیچ کس متوجه اختلاف سنی من با بچه های دیگر نشد‌. من طرز حرف زدن و حتی خنده ها و قهقهه زدن های دختران ۱۶ ساله را زیرنظر گرفتم تا بتوانم بهتر لحن صحبت کردن و خنده و راه رفتن و…. را در نقشم لحاظ کنم. من برای ایفای این نقش فیلم های خارجی زیادی دیدم. این نقش خیلی خوب بود.

از تجربه همکاری با سید جمال سید حاتمی بگوئید. کار با ایشان و کارگردانی سیدحاتمی چگونه بود؟

سید حاتمی به معنای واقعی انسان ترین و مسلط ترین آدمی بود که هم از نظر اخلاقی و هم کاربلدی در حرفه سینما دیدم. من حتی روز آخر فیلمبرداری به ایشان گفتم در هر شرایطی و در سختی و سرمای هوا و در جریان مشکلات تولید، من اخم در چهره شما ندیدم. ایشان رفتار و اخلاق بسیار خوبی با من و همه عوامل داشتند. سید حاتمی خوش اخلاق ترین کارگردانی بود که دیده ام. تجربه بازی در نقش اکرم و حضور در فیلم «لاک قرمز» تجربه آنقدر خوب و عجیب بود که من دوست دارم در آینده باز هم در فیلم سیدحاتمی بازی کنم.

طبیعی است که هر بازیگری با ایفای هر نقشی تاثیراتی از آن می گیرد و به اصطلاح تبادل حسی و ذاتی با آن دارد. رابطه شما با شخصیت اکرم چگونه بود؟

من آنقدر نقشم را باور کردم و در آن فرو رفتم که در سکانس هایی که بازی نداشتم هم در حس و حال و فضای نقش اکرم بودم و در همان حس و حال بودم. آنقدر این نقش را دوست داشتم که در روزهای پایانی فیلمبرداری ناراحت بودم. جا دارد در اینجا سپاسگزار سیدحاتمی باشم که به من اطمینان کرد و فضایی ایجاد کرد که بتوانم نقش را آن طور که باید اجرا کنم. از آقای سکوت مدیر فیلمبرداری نیز تشکر می کنم که به شدت به من انرژی داد و بمن محبت پدرانه داشت. ایشان در مواقعی که ناراحت بودم محبت زیادی داشت.عمده نقش من در مقابل خانم پناهی ها بود که از ایشان هم تشکر می کنم. ایشان هم کمک زیادی به من کرد. بی شک نقش اکرم و «لاک قرمز» را هیچ وقت فراموش نمی کنم.

شماتجربه حضور در تئاتر را هم داشتید و امسال در جشنواره تئاتر هم حاضر خواهید بود ، کمی در این خصوص صحبت کنید و از تفاوت های این دو تجربه بگویید.

من تا قبل از اجرای «کشتن کفتر چاهی» فقط یک اجرا در نمایش «ناتمام » سیما تیرانداز داشتم. در آن نمایش برای نقشم حدود ۸،۷ ماه تمرین داشتیم. باید بگویم که اتفاقی که در تئاتر می افتد در سینما نمی افتد. اجرای تئاتر به فیزیک بازیگر کمک می کند و انگار در تئاتر رهاتر هستی. ولی برای من نمایش «ناتمام» سیما تیرانداز و فیلم «کلاس هنرپیشگی» داود نژاد یک ورک شاپ عالی بود. تئاتر مکمل خوبی برای بازیگری در سینماست.

کار در کدام عرصه را بیشتر دوست دارید؟

نمی توانم بگویم کدام را بیشتر دوست دارم. اجرا در صحنه و ایفای نقش در سینما بستگی به روحیه من و نقش و پیشنهاد دارد. من گزیده کار هستم و هر نقش و پیشنهادی را قبول نمی کنم.

بعنوان صحبت پایانی نظر خودتان را در مورد شرایط کلی بازیگری در سینمای ایران و آینده ای که برای خود و سینما متصور هستید بیان کنید؟

هر بازیگرى جدا از میزان مهارتش در زمینه بازیگرى ، نماینده نسل خود است ،آینده بازیگرى شبیه جامعه وقت است و به نوعی متناسب با شرایط آن پیش می رود و من هم تمام تلاش خودم را می کنم تا مماس با موقعیت های اجتماعی دست به انتخاب بزنم و امیدوارم سینما هم در آینده کارکردی اثرگذارتر داشته باشد.