پژمان جمشیدی | حواشی پژمان جمشیدی | بیوگرافی پزمان جمشیدی
پژمان جمشیدی الکی الکی اعدام شد | ماجرای اعدام شدن پژمان جمشیدی چیست؟
به تازگی عکسی از پژمان جمشیدی منتشر شده که پشت میله های زندان است.
پژمان جمشیدی مجری و بازیگر محبوب ایران است.پژمان جمشیدی با ایفای نقش های متفاوت کمدی پرطرفدار شد.پژمان جمشیدی لقب پرفروش ترین بازیگر سینمای ایران را در گیشه برای فیلم دینامیت از آن خود کرده است.پژمان جمشیدی در در سریال آفتاب پرست ایفای نقش کرده است.پژمان جمشیدی شهرت خاصی در عرصه تبلیغات نیز دارد.
بیوگرافی پژمان جمشیدی
پژمان جمشیدی متولد 21 شهریور ماه سال 1356 است. او بازیکن سابق فوتبال سایپا، پاس و تیم پرسپولیس بود.
پژمان فوتبال را از باشگاه کشاورز تهران شروع کرد و در تیم های سایپا، پاس، پرسپولیس، استیل آذین، فولاد و ابومسلم بازی کرد. در سال 2011 در زمان مربیگری بلاژویچ در تیم ملی ایران در مقابل ژاپن و کره بازی کرد و جایگزین فرهاد مجیدی شد.
آشنایی با همسر سابق بهاره رهنما
پژمان در سال 1381 در طی یک مراسم با بهاره رهنما آشنا شد و همین باعث شد همسر سابق ایشان یعنی پیمان قاسم خانی را هم ملاقات کند. همسر سابق بهاره رهنما پرسپولیسی است به همین دلیل پژمان را برای شام دعوت کرد و این دو رفیق شدند.
ازدواج و همسر پژمان جمشیدی
خواهر و برادر او ازدواج کرده اند ولی پژمان هنوز مجرد است و می گوید شرایط زندگی ام به گونه ای نبوده است که ازدواج کنم. او در مورد ازدواج می گوید:
ازدواج اتفاقیه که هنوز برای من رخ نداده به نظر من ملاک و معیار برای ازدواج تعیین کردن اشتباهه مهم اینه که یه نفر به دلت بشینه و دوسش داشته باشی. طبیعتاً آدم هایی که با آن ها اشنا می شویم و باهاشون رفت و آمد میکنیم از نظر شخصیتی و رفتار مورد قبول مون هستند اینکه قلاب دلمون کجا گیر کنه معلوم نیست.
یه چیزه دیگه که خیلی مهمه باید حرفی برای گفتن با همسرتون داشته باشید و باید به روزها و شب هایی که قراره با همسرتون زیر یه سقف زندگی کنید فکر هم بکنید البته من خیلی دوست دارم با دختری ازدواج کنم که زندگی اش با هیجان همراه باشد و شاغل هم باشه یعنی زندگی اش طوری باشه که حرف های زیادی برای گفتن داشته باشه
ماجرای سقوط هواپیمای پژمان جمشیدی
پژمان جمشیدی در سلامت کامل هست و این فیلم فقط یه شوخی بود که پژمان جمشیدی با خلبانش ترتیب داده بود طی خبرهایی که منتشر شده خلبان ممنوع پرواز شده است و پژمان جمشیدی در سلامت کامل است.
فیلم شناسی پژمان چمشیدی
- سوء تفاهم (فیلم) (1396
- تگزاس (1396
- لونه زنبور (1396
- من دیوانه نیستم (1395
- آذر (1395
- خوب، بد، جلف (1395
- 50 کیلو آلبالو (1394
- آتش بس 2 ( 1393
حضور پژمان جمشیدی در تئاتر
بادی که تو را خشک کرد مرا برد (علی نرگس نژاد _ آذر و دی _ 1392)
آرسنیک و تور کهنه (حسین پارسایی _ مرداد و شهریور _ 1393)
آرامسایش (محمد حاتمی _ مهر و آبان _ 1393)
وقتی ما برگردیم دو پای آویزان باقی مانده است (ابراهیم پشت کوهی _ آبان و آذر _ 1393)
گنجفه (نوشین تبریزی _ بهمن _ 1393)
پلیس (شایان افکاری _ فروردین و اردیبهشت _ 1394)
پپرونی برای دیکتاتور (خسرو احمدی _ مرداد و شهریور _ 1394)
بی نوایان (سروش طاهری _ فروردین و اردیبهشت _ 1395)
نمایش خوانی «الد سیبروک» (مرتضی برزگر زاده گان _ 1395)
یادم تو را فراموش(ژاله صامتی _ تیر و مرداد _ 1395)
دو باره اون آهنگ رو بزن سَم (داود بنی اردلان _ تیر و مرداد _ 1395)
حکومت نظامی (تینو صالحی _ مهر و آبان _ 1395)
پوست انداختن (آرش سنجابی _ آبان و آذر _ 1395)
پپرونی برای دیکتاتور (علی احمدی _ فروردین و اردیبهشت _ 1396)
آنسوی آینه (علی سرابی _ دی و بهمن _1396)
جایزه پژمان جمشیدی در جشن حافظ
در مراسم جشن حافظ، پژمان جمشیدی بازیکن سابق پرسپولیس و تیم ملی به عنوان بهترین بازیگر تلویزیونی برگزیده شد و نخستین جایزه بزرگ خود را در کسوت هنر و نمایش دریافت کرد. این جایزه از این جهت نمادین شد که انگار چکیده یک عمر تلاش و کوشش همه ورزشکارانی بود که از سال‌های دور سعی کردند در صحنه سینما، تلویزیون و نمایش نیز دوره جدیدی از ارتباط با طرفداران خود را در زندگی دنبال کنند.
در چهره پژمان جمشیدی بازیکن سابق و هنرپیشه فعلی به هنگام دریافت این جایزه مهم و باارزش، می‌شد سیمای بسیاری از نامداران ورزش از محمد علی فردین گرفته تا ایلوش خوشابه و عمو محراب شاهرخی را مشاهده کرد که به نوعی در به ثمر رسیدن یک آرزو نقش ایفا کردند؛ آرزوی زنده شدن نزد مردم پس از خداحافظی یا مرگ اول برای یک ورزشکار حرفه‌ای.
پیش از انقلاب چهره‌های مشهوری، چون حبیب‌الله بلور سرمربی افسانه‌ای تیم ملی کشتی ایران، محراب شاهرخی بازیکن فوتبال، عزیز اصلی دروازه‌بان تیم ملی فوتبال، امامعلی حبیبی ببر مازندران و حتی جهان پهلوان غلامرضا تختی برای حضور در فیلم سینمایی دعوت شد و به جز آخری همه در برابر این وسوسه جذاب تسلیم شدند. غلامرضا تختی با وجود تنگنا‌های مالی و گشاده‌دستی‌های همیشگی‌اش حاضر نشد با عدد 300 هزار تومان آن روزها هم جلوی دوربین برود، اما بقیه دستکم یک فیلم بازی کردند.
محراب شاهرخی بازیکن شاهین و پرسپولیس در دهه 1340 تنها در یک فیلم به نام علف‌های هرز بازی کرد و متوجه شد که آدم این کار نیست و هنرپیشگی را کنار نهاد. امامعلی حبیبی هم در سینما همان کاری را کرد که در ورزش کرده بود یعنی کشتی گرفت و بعد هم نماینده مجلس شد تا عالم سینما را ترک کند. عزیز اصلی هم در سینما توفیقی نیافت و رفت سراغ فروش لوازم ورزشی. اما محمد علی فردین که تنها یک نقره از مسابقات جهانی کشتی داشت به واسطه چهره فتوژنیک و جذاب و همچنین کروموزوم بازیگری که از پدرش به ارث برده بود، در سینما بسیار بیشتر از کشتی مشهور شد و روی پرده نقره‌ای سال‌ها طلا درو کرد. ایلوش خوشابه بدنساز نیز از سینمای ایران به سینمای جهان راه یافت و با نام هنری «ریچارد لوید» در چند فیلم نسبتا مشهور بازی کرد و اندام زیبای خود را چاشنی بازیگری‌اش کرد.
روند حضور ورزشکاران در سینما و تلویزیون در دوران پس از انقلاب نیز ادامه یافت و ساموئل خاچیکیان برای اول بار حسین یاریار دروازه‌بان راه‌آهن را به بازی در فیلمش دعوت کرد. این سرآغاز حضور فوتبالیست‌های زیادی در سینما و تلویزیون شد، از علی پروین و غلام فتح‌آبادی و مجید سبزی گرفته تا نسل جوان‌تر مثل علی انصاریان و حمید استیلی و البته پژمان جمشیدی...
اینکه از این جمع نامدار فوتبال چند نفر توانستند در صحنه نمایش موفق شوند طبیعتا در نظر افراد تفاوت‌هایی وجود دارد، اما بدون شک پژمان جمشیدی بیش از بقیه همبازی‌های سابقش به بازیگری چسبید و برای رسیدن به یک جایگاه آبرومند، تلاش بسیاری به خرج داد و زمان زیادی برای آموختن گذاشت. از ناملایمات و قضاوت‌های برخی از فعالان حوزه ورزش و هنر دلسرد نشد و با تمرکز بر هدف جلو رفت و از پایان خود در زمین فوتبال، آغازی بر یک دوره تازه در زندگی ساخت و هنرمند شد.
