علت ازدواج نکردن پیناز ایزدیار بازیگر معروف ایرانی فاش شد!

​پریناز ایزدیار که این روزها شاهد هنرنمایی او در سریال خانگی شهرزاد هستیم در گفتگویی خواندنی و جذاب از بازی اش در سریال زمانه تا شهرزاد و زندگی شخصی اش گفت.

پریناز ایزدیار این روزها دور تازه ای از کار را شروع کرده و دور نیست زمانی که نقطه عطف بازیگری اش را بر پرده سینماها ببینیم. او از همان معدود استعدادهایی است که در کارهایش نشان داده چه چیزهایی در چنته دارد.

وقتی با پریناز ایزدیار صحبت کردیم خودمان هم باورمان نمی شد که او یک دهه را در این حرفه پشت سر گذاشته است؛ یک دهه پرافت و خیز که حالا نتیجه اش شده نقش فوق العاده ای همچون «شیرین» در کاری آبرومندانه به نام «شهرزاد» از کارگردانی شناسنامه دار چون حسن فتحی و در کنار چهره هایی که هر یک خود ستاره اند. ایزدیار این روزها دور تازه ای از کار را شروع کرده و دور نیست زمانی که نقطه عطف بازیگری اش را بر پرده سینماها ببینیم. او از همان معدود استعدادهایی است که در کارهایش نشان داده چه چیزهایی در چنته دارد.

پرکاری مزیت نیست

تقریبا یک دهه است که در عرصه بازیگری فعالیت می کنم. سعی کرده ام در این سال ها آهسته و پیوسته جلو بروم. اگر بعد از آنکه کارهایی مانند «پنج کیلومتر تا بهشت» یا «زمانه» با استقبال روبه رو شدند ـ که به دنبال آنها پیشنهادات کاری ام افزایش پیدا کردند ـ هر کاری را می خواستم قبول کنم به نوعی سوءاستفاده از موقعیتی بود که برایم ایجاد شده بود؛ ضمن آنکه اصلا دلم نمی خواست به اعتبارم که در این سال ها به سختی به دست آورده ام ، آسیب بزنم. به نظرم پرکاری، مزیت نیست. ترجیحم این است کارهایی را بازی کنم که دوست دارم و برای آنها سرم را با افتخار بالا نگه دارم.

مشغله های هنرمند بیکار

شاید یک معنای بیکاری در عرصه ما این باشد که آدم جلوی دوربین نرود اما به نظر من حتی اگر این طور باشد بازیگر می تواند خودش را به شکل درستی با هنر مشغول نگه دارد. شخصا با تماشای فیلم و مطالعه سعی می کنم در چنین مواقعی از نظر دانش پربار شوم. گزیده کار کردن و لذت بردن از کارهایی که واقعا دوست شان دارم، بسیار بهتر از پذیرفتن نقشی است که دوست ندارم و آن حال خوب را در من ایجاد نمی کند.

عقبگرد ممنوع. . . !

از تلویزیون فاصله نگرفته ام. سه کار در تلویزیون داشتم که آثار موفق و موجهی بودند. به ویژه بعد از سریال «زمانه» و کار آقای حسن فتحی به نوعی سطح توقع خودم هم از کار بالا رفت؛ برای همین دلم نمی خواهد هر سریالی را بازی کنم. وقتی می دیدم ایشان سر کار با چه دقت و وسواسی برای هر پلان انرژی می گذارند، کار برای شان مهم بود و به اصطلاح عامیانه به کار آب نمی بستند، دلم می خواست با کارگردانی کار کنم که همین ویژگی های را داشته باشد. اگر پیشنهادی باشد که هم کار مناسب و خوبی باشد و هم کارگردانش سطح درک کاری اش خوب باشد، حتما می پذیرم. دوست ندارم از سطح کارهایی که داشتم عقبگرد کنم.

استادی به نام حسن فتحی

واقعا این طور نبوده که فقط به اسم ها توجه کنم و به واسطه اسم کارگردان و تهیه کننده در فیلمی حاضر شوم؛ البته وقتی صحبت از شخصی مانند حسن فتحی است شما با اعتماد کامل جلو می روید. من هیچ دوره آکادمیکی در بازیگری ندیده ام و به تجربه سر صحنه کارها یاد گرفته ام و به جرات می گویم بزرگ ترین استادم تا این تاریخ ایشان بودند؛ چه سر سریال «زمانه» که 11 ماه طول کشید و چه در کار «شهرزاد» که هشت ماه مشغول کار بودم و مدتی طولانی بود، نکته های بسیاری از ایشان یاد گرفتم.

وجود چنین شخصی وسواس کاری شما را بالا می برد؛ حتی بعد از مجموعه «زمانه» از من خواستند در هر کاری بازی نکنم. من هم به ایشان و هم به خودم قول دادم برای کارم ارزش قائل شوم و در کارهای مطرحی که اسم دارند، کار کنم. گاهی با کارگردان های کار اولی کار می کنید که از آنها هم چیزهای بسیاری می آموزید؛ مثل سام قریبیان که کار کردن با گروه او واقعا لذت بخش بود. برای خود من اول قصه و نقش اولویت دارد و بعد کارگردان.

دنبال نقش نمی روم

فکر می کنم اواخر سریال «زمانه» بود که آقای فتحی اعلام کردند قصد دارند مجموعه ای را برای شبکه خانگی بسازند و این طور نبود که آن زمان به من بگویند مرا برای نقش «شیرین» در نظر دارند؛ ضمن آنکه آن زمان هنوز فیلمنامه هم حاضر نبود. من هم از آن آدم هایی نیستم که بروم و بگویم نقشی به من بدهید که البته بعضی ها می گویند و خیلی هم کار بدی نیست اگر کسی این کار را بکند! سال گذشته مشغول بازی در تئاتری بودم که از دفتر آقای عفیفه با من تماس گرفتند که برای کار «شهرزاد» بروم و اتفاقا جزو نخستین بازیگرهایی بودم که به کار وارد شدم.

شیرین برای شهرزاد

از بازی در «شهرزاد» بسیار لذت بردم. جدای از همه مسائل مانند کارگردان، تیم بازیگران، عوامل، قصه و. . . کاراکتر شیرین از آن نقش هایی بود که همیشه دوست داشتم بازی کنم. کار کردن با این عوامل از خود آقای فتحی تا استاد نصیریان، شهاب حسینی، ترانه علیدوستی و. . . خیلی خوب بود و من احساس کردم چقدر چیزهای خوب از آنها یاد گرفته ام.

شرط اول؛ اعتماد به نفس

به نظرم شرط اول بازیگر شدن اعتماد به نفس است که در گویش عامیانه شاید بتوان به آن پررویی هم گفت و این برای هر بازیگری لازم است. وقتی دچار ترس و اضطراب باشی تمرکزت را از دست می دهی و چیزی از کاری که انجام می دهی متوجه نمی شوی؛ به همین خاطر پلان ها را از دست می دهی.

شاید شروع کاری پر از بازیگران تراز اول مانند «شهرزاد» با کمی هیجان همراه باشد اما ترس و اضطراب نبود. در این کار به خصوص همه عوامل همراه بودند و من احساس راحتی داشتم؛ مثلا ترانه علیدوستی در فیلم «من ترانه 15 سال دارم» برای من قبل از آنکه به بازیگری وارد شوم، بهترین بازیگر سن خودش بود و هنوز هم در هم نسل های خود بهترین است اما اصلا نگاه از بالا به پایین ندارد. استاد نصیریان هم که بی نظیر هستند و من از انرژی خوبی که می دادند، بسیار احساس خوبی داشتم؛ همین طور سایر هنرمندانی که در کار حضور داشتند.