زخم کاری، سریالی نوآر در ژانر اجتماعی و خانوادگی

او که فیلمسازی را با سینمای مستند آغاز کرد به تدریج با ساخت فیلم های سینمایی در حوزه داکیو درام تلاش کرد نوع دیگری از فیلمسازی در قالب فرم و روایت را در مقابل دیدگان مخاطب قرار دهد. آثاری که نشان می دهد او توانسته است مخاطب را نسبت به فضایی که ترسیم می کند با خودش همراه کند.

سینمای داکیو درام در ایران چند سالی است به لطف ورود به برخی از پرونده‌های سیاسی شرایط تازه‌ای را تجربه می‌کند. پیش از آغاز دهه نود نیز سینمای ایران به فراخور برخی از موضوعات آثاری در حوزه سینمای داکیودرام ساخته است. با رشد سینمای مستند و ورود به ساخت برخی از آثار سیاسی در حوزه سینمای مستند، سینمای داستانی نیز این جرات را پیدا کرد تا بتواند به سراغ برخی از ناگفته‌های دوران‌های سیاسی برود.

در سینمای داکیو درام وفاداری به متن یک رخداد و روایت بدون واسطه یک اتفاق یک اصل اساسی است. به خصوص درباره فیلم‌های تاریخ معاصر به دلیل آنکه هنوز حافظه تاریخی مردم نسبت به آن موضوع آگاه است نمی‌توان تخیل را چاشنی قصه کرد.

شاید بتوان محمدحسین مهدویان را جدی‌ترین فیلمساز در این زمینه دانست. او که با ساخت یک مجموعه مستند داستانی با نام «آخرین روزهای زمستان» به سراغ زندگی شهید باقری رفت و به بهانه آن تاریخ جنگ را مرور کرد در نخستین تجربه ساخت فیلم سینمایی داستانی نیز به سراغ شهید احمد متوسلیان رفت و روایتی ویژه از مرموزترین پرونده سیاسی و جنگی ایران را روایت کرد. چگونگی فرماندهی احمد متوسلیان در جبهه و نحوه ربوده شدن آنها توسط رژیم غاصب صهیونیستی باعث شد شکل تازه‌ای از داکیو درام را در سینمای ایران تجربه کنیم.

مهدویان بعد از «ایستاده در غبار» کامل‌ترین فیلمش را در حوزه تاریخ معاصر ایران ساخت. او در «ماجرای نیمروز» به خوبی رخدادهای ترورهای منافقین در سال 1360 را به تصویر کشید به نحوی که می‌توان به بسیاری از جزئیات آن به عنوان یک سند تصویری تکیه کرد. مهدویان همین روند را در «ماجرای نیمروز رد خون» پی گرفت و تلاش کرد ماجرای عملیات مرصاد و خیانت منافقین به کشور و لشکرکشی آنها را برای اولین بار در سینمای ایران به تصویر بکشد.

مهدویان در «لاتاری» سعی کرد با تکیه بر همان فرم همیشگی به جای روایت از تاریخ معاصر یک قصه روز را دستمایه کارش قرار دهد و به سراغ موضوع ملتهبی برود که در دهه هشتاد تیتر رسانه ها بود. او در لاتاری روایت مهاجرت دختران ایرانی به کشورهای حاشیه خیلج فارس و قاچاق آنها توسط شیخ نشینان کشورهای عرب زبان را با زبانی گزنده و انتقادی مطرح می کند.

مهدویان در «درخت گردو» بار دیگر به سراغ داکیودرام رفت. او روایت بمباران شیمیایی سردشت و جنایت صدام حسین نسبت به مردم کرد ایران را با روایتی زیبا و تاثیرگذار پیش روی مخاطب گذاشته است. مهدویان در «درخت گردو» با بازی گرفتن از پیمان معادی یکی از بهترین بازی های او را در سینمای ایران ثبت کرد.

بعد از ساخت چندین فیلم سینمایی و ساخت آثار مستند، محمدحسین مهدویان نخستین تجربه سریال سازی اش را با اقتباس از یک رمان ایرانی و با سرمایه گذاری فیلیمو جلوی دوربین برده است.

سریال زخم کاری فیلیمو اقتباسی از کتابی با نام «بیست زخم کاری» است که مهدویان خودش فیلمنامه را نوشته است. او در این سریال به سراغ یک داستان نوآر و روایتی متفاوت از کارنامه سینمایی اش رفته است.

حضور جواد عزتی در نقش اصلی که با بازی در آثار محمدحسین مهدویان توانست توانایی هایش در نقش های جدی را به اثبات برساند نوید یک اثر دیدنی و متفاوت را می دهد.

باید دید مهدویان در سریال سازی هم می تواند همانند فیلم های سینمایی اش موفق باشد؟ تجربه می گوید او فیلمساز باهوشی است که در هر مدیومی که بخواهد می تواند حرفش را به بهترین شکل بزند و کارهایش موید این مطلب است که کشف او یک اتفاق برای سینمای ایران است و موفقیت های قبلی اش اصلا اتفاقی نیست.

در خلاصه داستان این سریال آمده است: «من عاشق زمستونای اینجام. قشنگ نیست؟

– قشنگه ولی سختی داره. پنج هزار کیلومتر پرواز می‌کنن فقط برای این که زنده بمونن. اولش خیلی ترسناکه ولی تهش خونه‌شونو پیدا می‌کنن.

– اگه به تهش برسن.

– بلد باشن می‌رسن.»

عوامل این سریال عبارتند از: نویسنده و کارگردان: محمدحسین مهدویان بر اساس داستانی از محمود حسینی زاد، تهیه کننده: محمدرضا تخت کشیان، مجری طرح: کامران حجازی، مدیر فیلمبرداری: هادی بهروز، تدوین: سجاد پهلوان زاده، آهنگساز: حبیب خزایی فر، طراح گریم: شهرام خلج، طراح صحنه: بهزاد جعفری طادی، طراح لباس: آرتا ماهان، طراحی و ترکیب صدا : مهرشاد ملکوتی، مدیر صدابرداری: هادی ساعدمحکم، جانشین مدیر تولید: پیمان حجازی، فیلمبردار: محمد فکوری نیا ،انتخاب بازیگر :کیومرث مرادی بازیگردان: میلاد اکبر نژاد، برنامه ریز: بهمن حسینی، دستیار اول کارگردان: حسین دیردار،، مدیر تدارکات: فرامرز رضایی، جلوه‌های بصری: امین پهلوان زاده، جلوه های ویژه میدانی: آرش آقابیک ،منشی صحنه: پوریا کاظمی فرد، عکاس: امیر جدیدی.